بریده‌ای از کتاب همزاد اثر فیودور داستایفسکی

هیچ چیز مهمی نیست. همه پرت و پلاست! به هیچ جایی بر نمی‌خورد... هیچ کس به روی خود نمی‌آورد. جیک هیچ کس در نمی‌آید. وای، نا کس‌ها!... همه معقول سر به زیر انداخته، به کار خود مشغولند. به به! جداً که به به! (چه آدم‌های خوبی!) من عاشق آدم‌های خوبم و همیشه هم دوستشان داشته ام و با کمال میل احترامشان می‌گذارم. ولی خوب... چطور بگویم... فکرش را که بکنیم...