بریده‌ای از کتاب نامیرا اثر صادق کرمیار
1403/11/1
4.4
190
صفحۀ 78
در عجب م از دلیران و سردارانی که اگر گمان کنند حقی از خودشان ضایع شده؛ زمین را و زمان را به آتش می کشند اما در مقابل حقی که از این مردم ناتوان و رنجور پایمال می شود چشمشان را می بندند و سکوت و سازش خود را تدبیر و تعقل می نامند. به خدا سوگند مصیبت ایشان از همه ی مردم بیشتر است!
در عجب م از دلیران و سردارانی که اگر گمان کنند حقی از خودشان ضایع شده؛ زمین را و زمان را به آتش می کشند اما در مقابل حقی که از این مردم ناتوان و رنجور پایمال می شود چشمشان را می بندند و سکوت و سازش خود را تدبیر و تعقل می نامند. به خدا سوگند مصیبت ایشان از همه ی مردم بیشتر است!
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.