بریده‌ای از کتاب سه دیدار با مردی که از فراسوی باور ما می آمد اثر نادر ابراهیمی

- زمان یعنی حرکت، حرکت بنیادی‌ترین محکومیت انسان است. ماندن به این بهانه که از همه سو راه‌ها پرمخاطره و ناهموار و خوف انگیز است، بدترین راه را انتخاب کردن است. به شما میگویم آقایان شهامت یعنی در موقعیت قرار گرفتن و انتخاب کردن و نه یعنی همیشه خوب و درست را انتخاب کردن. ما عقل كُل نیستیم. ما اشتباه می‌کنیم. ما کج میرویم. ما پشیمان میشویم. از ترس اشتباه کردن و کج رفتن و پشیمان شدن، زمان را تباه کردن جرم است. انسان تنها جانداری است که برای پشیمان شدن، گریستن، جبران کردن و باز به راه افتادن آفریده شده است. این حق انسان نیست که اشتباه کند، این محکومیت اوست...