بریده‌ای از کتاب روی سیم تار: رمان نوجوانان اثر حسین قربانزاده

ترس از مرگ چیزی مثل آلودگی دست نیست که با آب و صابون شسته‌شود، آوار نیست که جابجا کنی، قالب یخ هم نیست که آب شود. چیزی مثل اکسیژن است که همیشه هست. به این شبیه است که جلوی باریدن باران را بگیری! محال است نه؟! ترس در دل آدم جای دنج دست‌نیافتنی دارد. شاید هم نامرئی است و شاید آن‌قدر بزرگ که ما نمی‌بینیم! حمله هم کند با کسی شوخی ندارد!