بریده‌ای از کتاب شبح الکساندر ولف اثر گایتو گازدانف

بعد از اولین معاشقه با او می‌دانستم که دیگر امکان ندارد فراموشش کنم و شاید حتی آخرین چیزی که پیش از مرگ به یاد بیاورم تصویر همان هماغوشی باشد. این را فهمیده بودم و نیز می‌دانستم که دیگر چیزی یارای نجات من از تأسف دردناک و جبران‌ناپذیر فقدان این احساس را نخواهد داشت، چرا که دیر یا زود، گذشت زمان، دوری یا مرگ این حس را از من می‌گرفت و حجم حسرت‌انگیز آن چنان روحم را درگیر کرده بود که جایی برای اتفاقات پس از آن وجود نداشت.