بریده‌ای از کتاب هزار خورشید تابان اثر خالد حسینی

یاد حرف ننه افتاد که زمانی گفته بود هر دانه برفی، آهِ پر غصهِ زنی در یک گوشه دنیاست. هر آهی به آسمان می رود و ابر می شود و به صورت دانه های کوچک خاموش روی مردم پایین می ریزد. گفته بود یادمان می آورد که ما زن ها چطور رنج می بریم، چطور ساکت هرچه بر سر ما بریزد تحمل میکنیم.