بریده‌ای از کتاب جمع‌ها و حاصل جمع‌ها اثر علی صفایی حائری

اگر حدود خدا را زیر پا نگذاشتیم، ولی رنج بردیم، معلوم می شود که مردم هنوز در چشم ما بزرگ‌اند و حرف هایشان بر ما اثر می گذارد و ما را زیر و رو می‌کند؛ یعنی ما ظرفیتی نداریم. این است که تمامی حجم وجود ما را نگاه و حرف این و آن، پر می‌کند؛ با یک کلمه، زیر و رو می‌شویم؛ کاهی هستیم که با یک فوت زیر و رو می‌شویم؛ در حالی‌که مومن، کوه است؛ اگر طوفان هم به او هجوم آورد، تازه گرد و خاکش را می‌بینید؛ ولی طوفان تکانش نمی‌دهد.