بریده‌ای از کتاب آقای ایرانشهر؛ سفرنامه ی یک تبعید اثر رحیم مخدومی

از لفظ تبعید پیدا است؛ این حرکت، افق بعیدی پیش رو دارد. بعید، دست نایافتنی است، امّا برای کسی که در مبدأ مانده، نه برای کسی که رو به سوی مقصد دارد و در نوک کاروانِ حرکت، واقع است؛ نه برای کسی که حمله دار است و همواره بعید ها را قریب میکند.