بریدۀ کتاب

پس چه زمانی از گوش دادن به صداهای بیرونی دست می کشیم و به راهنمایی های درونمان توجه می کنیم؟ در کودکی دنباله رو پدر و مادر و آموزگاران خود هستیم و بیشتر ما راهنمایی و خرد آنها را درباره ی انتخاب رشته در مدرسه می پذیریم و سلیقه ی آنها را حتی در نوع تفریح، ورزش و باشگاه هایی که بر می گزینیم، رعایت می کنیم. در بزرگسالی نیز اغلب، شغل و شریک زندگی خود را بر مبنای آرمان هایی که بزرگ ترها برای ما پایه ریزی کرده اند، انتخاب می کنیم. چه هنگام به این نتیجه می رسیم که شاید مسیری که در زندگی پیش گرفته ایم واقعا از آن ما نباشد؟ آیا به همین دلیل نیست که در زندگی احساس کمبود می کنیم؟ از چنین پرسش هایی بیش از همه می ترسیم، زیرا مجبور می شویم آموخته های خود را زیر سوال ببریم. آیا هرگز اعتقادتان به خدا را مورد بررسی قرار داده اید؟ برای برخی ها پرسش درباره ی کتب مقدس گناهی نابخشودنی ست، اما اگر ما پایه ای ترین باورهای خود را زیر سوال نبریم، به عنوان موجوداتی معنوی رشد نخواهیم کرد و زندگی ما در همان مسیری طی می شود که پدر و مادرهایمان بنا نهاده اند و هیچ گاه از محدوده ای که در کودکی برای ما معین کرده اند، فراتر نخواهیم رفت.