بریده‌ای از کتاب یکلیا و تنهایی او اثر تقی مدرسی
1403/10/22
3.3
13
صفحۀ 26
"سنگ‌تراش" را "زبان"، با لفظ می‌ستایید و او از این خشنود بود. ولی کم‌کم "زبان" این را هم فراموش کرده آن‌وقت سنگ‌تراش همان‌طور که مرا با احتیاط می‌پایید مضطرب و قاهر، مرگ را ضامن يادآوری خود قرار داد. چون بشر با تشنگی خو گرفته بود، دیگر پستی نمی‌توانست او را به خاطر‌ها بیاورد.
"سنگ‌تراش" را "زبان"، با لفظ می‌ستایید و او از این خشنود بود. ولی کم‌کم "زبان" این را هم فراموش کرده آن‌وقت سنگ‌تراش همان‌طور که مرا با احتیاط می‌پایید مضطرب و قاهر، مرگ را ضامن يادآوری خود قرار داد. چون بشر با تشنگی خو گرفته بود، دیگر پستی نمی‌توانست او را به خاطر‌ها بیاورد.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.