بریده‌ای از کتاب به زبان مادری گریه می کنیم اثر فابیو مورابیتو
1404/1/13
صفحۀ 84
دریا به حال خودش رها نشده چون وقتی ما به دریا پشت می‌کنیم تا به خانه برگردیم دریا و امواجش را با خود می‌آوریم. امواجی که در کودکی خیال می‌کردیم بیشتر سال خاموش و ساکن‌اند تا دیدار بعدی‌مان با دریا، نهانی و بی‌هیاهو، درون ما حضور دارند.
دریا به حال خودش رها نشده چون وقتی ما به دریا پشت می‌کنیم تا به خانه برگردیم دریا و امواجش را با خود می‌آوریم. امواجی که در کودکی خیال می‌کردیم بیشتر سال خاموش و ساکن‌اند تا دیدار بعدی‌مان با دریا، نهانی و بی‌هیاهو، درون ما حضور دارند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.