بریده‌ای از کتاب مفهوم امر سیاسی اثر کارل اشمیت

خنثی بودن فناوری صرفا امری ظاهری است: «فناوری همیشه فقط ابزار و سلاح است؛ فناوری به همه خدمت می‌کند و دقیقا از همین رو خنثی نیست» (ص 115). ظاهر فریبندۀ این خنثی‌گرایی، پوچ بودن تلاش برای یافتن «مبنای خنثای مطلق نهایی» و دستیابی به توافق به هر قیمتی را آشکار می‌سازد. توافق به هر قیمتی تنها زمانی ممکن است که توافق را به قیمت معنای زندگی بشری به دست آوریم؛ زیرا توافق به هر قیمت تنها زمانی ممکن است که انسان از پرسش در باب آنچه درست است چشمپوشی کند؛ و اگر انسان از آن پرسش چشمپوشی کند، او از انسان بودنش چشم پوشیده است. اما اگر او به جد از درستی کار پرسش کند، آتش مجادله شعله‌ور خواهد شد (با توجه به «مجموعه‌ای از مسائل لاینحلی» (ص 115) که این پرسش برمی‌انگیزد)، یعنی مجادلۀ مرگ و زندگی: امر سیاسی - یعنی گروه‌بندی بشریت به دوست و دشمن - مشروعیت خود را وامدار پرسشِ جدی در این باب است که چه چیزی درست است.