بریده‌ای از کتاب الهه‌ها: اسرار الوهیت زنانه اثر جوزف کمبل

در دلفی در نوعی محیط «تو» زندگی می‌کنید، محیطی که زنده است و در آن درختان، پرندگان و حیوانات همگی «تو» به‌شمار می‌آیند. اگر مثل من در شهری مانند نیویورک زندگی کنید، محیط اطرافتان را ساختمان‌هایی تشکیل می‌دهند که از آجرهای مرده و مصالحی نظیر آن ساخته شده‌اند: ما با محیط‌های اطرافمان به مثابه‌ی «آن» برخورد می‌کنیم. یکی از دلایلی که باعث می‌شود شعر اصیل و ارزشمند به ندرت در شهر زاده شود همین است. می‌توانید به مسائل پیچیده‌ی وزنی و شیوه‌های گوناگون بهره‌گیری از زبان و شگردهای دیگری از این قبیل بپردازید، و چیزی باب طبع منتقدان ادبی پدید آورید، اما چه کسی این شعرها را خواهد خواند؟ فقط معدودی از شاعران می‌توانند به نوعی گسست واقعی برسند و شهر را به «تو» تبدیل کنند.