بریده‌ای از کتاب زیر ساعت حرم اثر مریم سقلاطونی

من عاشق سکوتم و کم حرف می‌زنم هروقت دل‌شکسته‌ترم حرف می‌زنم از تو شنیده‌ام که حریم خداست دل با تو از آستان حرم حرف می‌زنم مثل «فروغ» دلخوش یک شام تیره‌ام وقتی که از نهایت غم حرف می زنم من عاشق سکوتم و رنجی همیشگی با لهجه‌ی سیاه‌قلم حرف می‌زنم دریا تویی و رود منم؛ رود رهگذر یک روز می‌رسیم به هم حرف می‌زنم آن وقت در کنار تو آرام می‌شوم آن وقت با زبان دلم حرف می‌زنم این نامه چند خط غم هر روزه‌ی من است من شاعرم... به لحن قلم حرف می‌زنم مریم سقلاطونی