بریده‌ای از کتاب خانه ی شادی اثر ادیت وارتن

لی‌ لی از مسیر حرکت جمع دور بود و برای اولین بار احساس کرد که مطلقا تنهاست. هیچ‌کس به او نگاه نکرد، انگار هیچ‌کس از حضور او آگاه نبود؛ لی لی اعماق اقیانوس بی اهمیت بودن را می‌کاوید و زیر بار بی اعتنایی آن جمع، درد تند و تیزتر امیدهای برباد رفته را نیز احساس می‌کرد.