بریدۀ کتاب

از وقتی رجب را دیدم، بارها آرزو کردم کاش دست و پاهایش را از دست داده بود تا خودم همۀ عمر تر و خشکش می کردم. اگر قطع نخاع شده بود، پرستاری اش را می کردم. چرا هیچ کس نمی فهمید که باید تا آخر عمر، حسرتِ دیدنِ صورتِ شوهرم را می کشیدم.