بریده‌ای از کتاب با شبیرو اثر محمود دولت آبادی
1404/6/13
4.0
4
صفحۀ 93
گویا خویِ آدم این‌طور است که هر گاه پی برد از همه‌جا و همه‌چیز جدا مانده است، دلش می‌خواهد به خاکِ خودش بچسبد. خاکی که بر آن از مادر زاییده است.
گویا خویِ آدم این‌طور است که هر گاه پی برد از همه‌جا و همه‌چیز جدا مانده است، دلش می‌خواهد به خاکِ خودش بچسبد. خاکی که بر آن از مادر زاییده است.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.