بریده‌ای از کتاب تنگسیر اثر صادق چوبک

آهنگ پر شور شَروه از بچگی تو خونش و تو رگ هایش می‌گشت. رنگ و بوی مرگ را می‌داد. آدم وقتی آن را می‌شنید، دلش می‌خواست اصلا از مادر نزاده بود. نوایش سیاه و تلخ بود.