بریده‌ای از کتاب راه رشد ؛ الگوی دینی تربیت کودک و نوجوان اثر محمدصادق حائری شیرازی

اولین کاری که انسان باید در زمان قضاوت بکند، این است که پایش را از خودش بیرون بگذارد و در حد وسط بین خودش و دیگران بنشیند؛ چون ما چیزی را که به ما نزدیک است، بزرگ می‌بینیم‌ و چیزی را که از ما دور است، کوچک می‌بینیم.