بریده‌ای از کتاب پدران و پسران اثر ایوان سرگی یویچ تورگنیف

در آن تاریکی و سایه، کاتیا معمولا یا کتاب می‌خواند، یا کار می‌کرد و یا تسلیم سکوت مطلق می‌شد. احساسی که برای هرکس کم و بیش پیش آمده و لطفش را درک کرده‌است. لطفی که در مراقبت غیرارادی آمیخته به سکوت از امواج عظیم زندگی احساس می‌شود، امواجی که بی‌وقفه در درون ما و در اطراف ما متلاطم است.