بریده‌ای از کتاب تطهیر با جاری قرآن: تفسیر سوره بقره (عین . صاد) اثر علی صفایی حائری

((فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنْ تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ))؛ اگر از جانب من هدایتی برای شما آمد (به راستی می‌آید به سوی شما از جانب من هدایتی)، ((فَمَنْ تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ))؛ پس هرکس هدایت مرا پی گرفت و به دنبال آمد، نه هیچ ترسی بر آنهاست و نه آنها اندوهی می‌خورند، نه ترسی از آینده و نه اندوهی از گذشته. هیچ التهابی نخواهند داشت. ((وَالَّذِينَ كَفَرُوا))؛ آنهایی که کفر ورزیدند و چشم پوشیدند، ((وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا))؛ و نشانه های ما را تکذیب کردند و دروغ پنداشتند و یا به دروغ نسبت دادند، ((أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ))؛ اینها همراه آتش هستند، ((هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ))؛ اینها در این آتش جاودانه هستند. پس رنج مستمر و سوختن مداوم برای کفر و تکذیب است و امن و آرامش برای همراهی و پیروی و این هر دو از همین دنیا آغاز می‌شود و ادامه می‌یابد، که شکر حتی در کنار رنج و بلا، امن و راحت می‌آورد و ((مع العسر))، یُسر و یَسار می‌سازد.