بریده‌ای از کتاب اندیشه در بحران: ریمون آرون در نگاهی کوتاه، رولان بارت در نگاهی کوتاه اثر شهریار زرشناس

در بررسی ای اجمالی و فهرست وار رئوس اصلی جهان بینی آرون را می‌توان این گونه فهرست کرد: *آرون روشن فکر لیبرالی با تمایلات پررنگ و پیشتازانه ی نئولیبرالی است. *آرون از معرفت شناسی کانتی و رویکرد و بر در مخالفت با انقلاب و نیز نقد معناداری و غایت مندی تاریخ بهره گرفت. *اندیشۀ آرون از نوع اندیشهٔ لیبرالی انقلاب ستیز و مخالف آرمان گرایی انقلابی است که این جهت‌گیری را تحت لوای مخالفت با ایدئولوژی و نقد ایدئولوژی تئوریزه و عنوان می‌کند. *آرون مدافع سرسخت و پیگیر مناسبات سرمایه داری است. آن گونه که از آثار آرون بر می آید او معتقد به دفاع از بقا و تداوم سلطه نظام‌های سرمایه داری به هر قیمتی (حتی از طریق خشن ترین سرکوب‌های نظامی و شدیدترین رویه‌های میلیتاریستی) است. *یکی از مفاهیم بنیادین جهان بینی آرون مفهوم لیبرالیِ آزادی است که به طور مشخص آن را در مقابل توتالیتاریسم قرار می‌دهد. *آرون به گونه ای از ایدئولوژی سخن می‌گوید که گویا لیبرالیسم و نئولیبرالیسم ایدئولوژی نیستند. او با حمله به ایدئولوژی، آرمان گرایی انقلابی را مصداق ایدئولوژی نامیده و بدینسان تحت لوای حمله به ایدئولوژی، آرمانگرایی انقلابی را تخطئه و تخریب می کند. *آرون از نخستین واضعان اصطلاح توتالیتاریسم است. وی توتالیتاریسم را معادل استبداد سازمان یافته ی تمامیت خواه می داند و با نادیده گرفتن توتالیتاریسم فرهنگی_اجتماعی لیبرالیسم، به گونه ای سخن می گوید که گویا لیبرالیسم و رژیم های لیبرال_سرمایه داری توتالیتر نیستند(!) و در واقع با پنهان کردن باطن توتالیتاریستی نظام سرمایه داری لیبرال، رژیم های مقابل سرمایه داری را توتالیتر نامیده و محکوم می کند و لیبرال سرمایه داری عمیقاً توتالیتر و تماماً استبدادی را آزادی خواه می نمایاند.