بریده‌ای از کتاب گزیده شعر محمدعلی بهمنی اثر محمدعلی بهمنی

دلخوشم با غزلی تازه همینم کافی ست تو مرا باز رساندی به یقینم کافی ست قانعم بیش تر از این چه بخواهم از تو گاه گاهی که کنارت بنشینم کافی ست گله ای نیست من و فاصله ها همزادیم گاهی از دور تو را خوب ببینم کافی ست آسمانی تو در آن گستره خورشیدی کن من همین قدر که گرم است زمینم کافی ست من همین قدر که با حال و هوایت گه گاه برگی از باغچه شعر بچینم کافی ست فکر کردن به تو یعنی غزلی شورانگیز که همین شوق مرا خوب ترینم! کافی ست