بریده‌ای از کتاب عین عاشقی اثر حسین وحدانی

دیگر کسانی هم هستند که هرگز از ما نمی روند. آن کمیاب ها،آن دیرمان ها،آن خوش طعم ها،آنها که لهجه شان به آدم سرایت میکند. آنها که گم شده اند،فراموش شده اند در زمان،که نه نام ازشان مانده و نه نشان. اما به جان نشسته اند،بی هوا، که یک کشیدگیِ الف،یک دست بردنِ ناگهانی در مو،یک به گوشه ای خیره ماندنِ کوتاه،یک جور آه را در تو به یادگار گذاشته اند. که شینِ تو را شبیه شین خودشان کرده اند و رفته اند.