بریده‌ای از کتاب فریدون سه پسر داشت اثر عباس معروفی

گیج و گل بودیم، بی هدف بودیم، از شکستن و آتش زدن کیف می‌کردیم و نمی‌دونستیم چه می‌خواهیم. دود چشم‌های ما را گرفته بود و هیچ وقت از خودمون نپرسیدیم چرا.