بریده‌ای از کتاب مومو اثر میشائیل انده
1403/8/2
4.3
33
صفحۀ 81
در جهان رازی بزرگ وجود دارد. رازی بزرگ و در عین حال عادی و پیش پا افتاده. تمام انسان‌ها در این راز سهمی دارند. همه می‌شناسندش. اما کمتر کسی درموردش فکر می‌کند. وجودش از نظر آدم‌ها چیزی بدیهی است و برای همین به‌هیچ‌وجه موجب شگفتی‌شان نمی‌شود. اسم این راز، زمان است. برای اندازه گیری‌اش ساعت و تقویم درست کرده‌اند. اما ساعت و تقویم برای این کار کافی نیست. چون هر کسی می‌داند که گاهی وقت‌ها یک ساعت برای آدم مثل یک عمر، طول می‌کشد. گاهی هم می‌بینی که یک ساعت، با یک چشم به هم زدن سپری می‌شود. تمامش بستگی به این دارد که در آن یک ساعت چه بر ما گذشته است. چون زمان، خودِ زندگی است. و زندگی در قلب انسان خانه دارد.
در جهان رازی بزرگ وجود دارد. رازی بزرگ و در عین حال عادی و پیش پا افتاده. تمام انسان‌ها در این راز سهمی دارند. همه می‌شناسندش. اما کمتر کسی درموردش فکر می‌کند. وجودش از نظر آدم‌ها چیزی بدیهی است و برای همین به‌هیچ‌وجه موجب شگفتی‌شان نمی‌شود. اسم این راز، زمان است. برای اندازه گیری‌اش ساعت و تقویم درست کرده‌اند. اما ساعت و تقویم برای این کار کافی نیست. چون هر کسی می‌داند که گاهی وقت‌ها یک ساعت برای آدم مثل یک عمر، طول می‌کشد. گاهی هم می‌بینی که یک ساعت، با یک چشم به هم زدن سپری می‌شود. تمامش بستگی به این دارد که در آن یک ساعت چه بر ما گذشته است. چون زمان، خودِ زندگی است. و زندگی در قلب انسان خانه دارد.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.