بریده‌ای از کتاب مثنوی معنوی اثر جلال الدین محمدبن محمد مولوی

بند بگسل باش آزاد ای پسر چند باشی بند سیم و بند زر گر بریزی بحر را در کوزه‌ چند گنجد قسمت یک روزه‌ کوزه‌ چشم حریصان پر نشد تا صدف قانع نشد پر دُر نشد