بریده‌ای از کتاب تکه هایی از یک کل منسجم اثر پونه مقیمی
2 روز پیش
4.0
151
صفحۀ 80
اندوه به گلو که می رسد، بغض می شود. به سر که می رسد، از چشم ها سرازیر می شود. و وقتی فراتر از بدن باشد، مارا از «زمان» جدا می کند.
اندوه به گلو که می رسد، بغض می شود. به سر که می رسد، از چشم ها سرازیر می شود. و وقتی فراتر از بدن باشد، مارا از «زمان» جدا می کند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.