بریده‌ای از کتاب افسردگی نهفته اثر مارگارت رابینسون رادفورد
1402/6/11
صفحۀ 97
نوشتن رمان مانند رانندگی با اتومبیل در شب است.فقط تا جایی را می شود دید که چراغ های جلو روشن می کنند، اما کل مسیر را می شود به همین گونه پیمود. لازم نیست از ابتدای راه تمامی طول مسیر و خود مقصد را ببینید.دوسه متر جلوتر را ببینید؛ کافی است. این تمثیل ساده بهترین توصیه ای است که درباره ی نوشتن یا خود زندگی در تمامی عمرم شنیده ام.
نوشتن رمان مانند رانندگی با اتومبیل در شب است.فقط تا جایی را می شود دید که چراغ های جلو روشن می کنند، اما کل مسیر را می شود به همین گونه پیمود. لازم نیست از ابتدای راه تمامی طول مسیر و خود مقصد را ببینید.دوسه متر جلوتر را ببینید؛ کافی است. این تمثیل ساده بهترین توصیه ای است که درباره ی نوشتن یا خود زندگی در تمامی عمرم شنیده ام.
(0/1000)
فاطمه پیوندی
1402/6/11
0