بریدۀ کتاب

عکاسی از آدم‌ها تجاوز به حقوق آن‌ها است، دیدن آن‌ها است به شکلی که خودشان هرگز نمی‌بینند و شناختی از آن‌ها است که هرگز خودشان به آن دست نمی یابند؛ به این ترتیب افراد به ابژه‌هایی تبدیل می‌شوند که به شکل نمادین قابل تملک‌اند. همان طور که دوربین شکل متعالی اسلحه است، عکس گرفتن از دیگران هم شکل متعالی کشتن است - کشتنی نرم و لطیف که متناسب با زمانه‌ای پر از ترس و اندوه است.