بریده‌ای از کتاب سالهاست که مرده ام اثر حسین پناهی

ما در هیأت پروانه‌ای هستی، با همه توانایی‌ها و تمدن‌هامان شاخکی بیش نیستیم! برای زمین هفتاد کیلو گوشت با هفتاد کیلو سنگ تفاوتی ندارد! یادمان باشد کسی مسئول دلتنگی‌ها و مشکلات ما نیست! اگر رد پای دزد آرامش و سعادت را دنبال کنیم سر انجام به خودمان خواهیم رسید که در انتهای هر مفهومی نشسته ایم و همه‌ی چیزهای تلنبارِ مربوط و نامربوط را زیر و رو می‌کنیم!