بریده‌ای از کتاب نامه های بلوغ اثر علی صفایی حائری
1404/4/29
4.5
33
صفحۀ 9
آن جا که آدم ها دارند می پوسند و از درون پوک می شوند اگر به خلوتی و کنجی پناهنده باشی، این ارزشی ندارد. حتی در همان خلوتت محاصره می شوی و در خانه ات، از پای می افتی!
آن جا که آدم ها دارند می پوسند و از درون پوک می شوند اگر به خلوتی و کنجی پناهنده باشی، این ارزشی ندارد. حتی در همان خلوتت محاصره می شوی و در خانه ات، از پای می افتی!
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.