بریده‌ای از کتاب خشت نو اثر محمد شهریاری

آیت الله مطهّری با اخلاص حرکت می کرد، کارش برای خدا بود؛ ما از نزدیک با ایشان معاشر بودیم کارش را می دیدیم؛ نیتش را می‌فهمیدیم. آدمی بود زمان شناس، نیازشناس؛ نیازها را می دانست، می فهمید و می نشست برای خدا، برای پر کردن خلا این نیازها، با اخلاص کار می کرد و فکر می کرد و می گفت و می نوشت و تلاش می کرد و برخورد می کرد. نتیجه اخلاص او این شده است که کارهای او ماندگار است.