بریده‌ای از کتاب سیره تربیتی پیامبران (حضرت ادریس) اثر محمدرضا عابدینی
5 روز پیش
صفحۀ 198
هر دردی که به بدن می رسد پس از مدتی آرام می گیرد و از آن استراحتی حاصل میشود اما از درد حرص هرگز آسایشی نیست؛ مگر آنکه انسان به واسطه عقل به مداوای حرص و شهوت بپردازد. دوای این درد حرص و شهوت ترک آن است و به صبر در ترک آن عادت کردن حیات حرص و شهوت پیوند داشتن با آنها و میدان دادن به آنهاست و مرگ حرص و شهوت در جدایی از آنها و رها کردن آنهاست.
هر دردی که به بدن می رسد پس از مدتی آرام می گیرد و از آن استراحتی حاصل میشود اما از درد حرص هرگز آسایشی نیست؛ مگر آنکه انسان به واسطه عقل به مداوای حرص و شهوت بپردازد. دوای این درد حرص و شهوت ترک آن است و به صبر در ترک آن عادت کردن حیات حرص و شهوت پیوند داشتن با آنها و میدان دادن به آنهاست و مرگ حرص و شهوت در جدایی از آنها و رها کردن آنهاست.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.