بریده‌ای از کتاب چرا تا به حال کسی این ها را به من نگفته بود؟ اثر جولی اسمیت

ی نوع نگاه جدید براتون اوردم البته احتمالا میدونید ولی محض یاداوریم بخونید بد نی(: وقتی اطلاعاتی در مورد احساس آن شخص در دست نداریم ذهنمان شروع به حدس و گمان میکند . اثر نورافکن اصطلاحی است که در اصل توماس گیلوویچ کنت ساویتسکی در سال ۲۰۰۲ ابداع کردند تا تمایل انسانها به مبالغه در میزان تمرکز دیگران روی آنها را توضیح دهد هر یک از ما در مرکز توجه خود قرار داریم و مایلیم تصور کنیم که توجه دیگران نیز بر ما متمرکز است ؛ در حالی که در واقعیت هرکس معمولاً به خودش توجه می.کند در نتیجه اغلب اوقات فرض ما بر این است که دیگران ما را قضاوت منفی میکنند یا تأییدمان نمی کنند ؛ در حالی که آنها اصلاً به ما فکر نمیکنند . کسانی که دچار اضطراب اجتماعی هستند بیشتر به نحوه قضاوت و برداشت دیگران دربارهٔ آنها توجه میکنند کلارک و ولز ( ۱۹۹۵ ) اما کسانی که اعتماد به نفس بیشتری دارند بر توجه بیرونی تمرکز بیشتری دارند که از حس کنجکاوی آنان در مورد دیگران نشأت می گیرد توضیح کوتاه افرادی که اضطراب اجتماعی دارن: بیشتر تمرکزشون روی اینه که "دیگران الان دارن راجع به من چی فکر می‌کنن؟ منو قضاوت می‌کنن؟ بد به نظر میام؟" یعنی توجهشون به درون خودشونه اما از زاویه‌ی نگاه دیگران. 2. افرادی که اعتماد به نفس بالاتری دارن: به جای اینکه دائم فکر کنن دیگران درباره‌ی خودشون چی می‌گن، حواسشون به بیرونه. یعنی واقعاً به خودِ آدم‌های دیگه توجه می‌کنن. این "توجه بیرونی" از کنجکاوی سالم میاد؛ مثلاً: طرف مقابل چه علاقه‌هایی داره؟ چه حسی الان تو چهره‌ش هست؟ چه چیزی خوشحالش یا ناراحتش می‌کنه؟ دیدگاه یا تجربه‌های جالبی که داره چی می‌تونه باشه؟ خلاصه: "توجه بیرونی" یعنی تمرکز روی دنیای بیرون و آدم‌های دیگه، نه روی فکر و قضاوتی که ممکنه درباره‌ی خودت داشته باشن. "کنجکاوی نسبت به دیگران" یعنی به جای اینکه دائم نگران باشی "من چطور دیده می‌شم"، واقعاً بخوای بدونی "اون آدم روبه‌روی من چه کسیه، چی فکر می‌کنه، چی دوست داره."