بریدۀ کتاب

فاطمه، از فَطَم اشتقاق می یابد و به معنای بُریدن، قطع کردن و جدا کردن است و فاطمه، به معنای بُریده است و جدا شده. به گفته رسول خدا(ص) وجه نام گذاری دختر گرامی اش به فاطمه، آن است که خداوند،او و محبانش را، از آتش جهنم دور می دارد. بنابر روایتی دیگر، وجه تسمیه آن، بازداشتن او و ذریه اش از آتش جهنم است، به شرط آنکه در حالی خداوند را ملاقات کنند که به یگانگی او و رسالت پیامبرش ایمان داشته باشند. به گفته امام صادق(ع) علت این نام گذاری، جدایی فاطمه از بدی هاست. امام کاظم(ع) نیز علتش را قطع طمع دیگران از ارث بردن ولایت می داند؛ چراکه ولایت، منحصر به فرزندان فاطمه(س) است.