بریده‌ای از کتاب ناشناخته ماندگان اثر پاتریک مودیانو

به نظر می‌رسد که چون خوابگردان زندگی می‌کنیم. تمام حرکات ما در زندگی مکانیکی‌ است و به همین دلیل کمترین ارزشی ندارد. ما در خواب زندگی می‌کنیم. اگر حرکات، افکار و احساسات‌مان مکانیکی شده، برای آن است که ما خود را به شمار اندکی از «حالات» و حرکات، که ما را در پوسته‌ای محبوس می‌کند، محدود کرده‌ایم. پس لازم است که از این وضع خارج شویم. خروج از آن فقط از طریق «فراخوان خویشتن» ممکن است.