بریده‌ای از کتاب شب های روشن اثر فیودور داستایفسکی

آدم خود را فریب میدهد و ناخواسته از بیرون یقین میابد که عشقی راستین و اصیل روح را می انگیزد و دل را می افروزد ٬ناخواسته باور میکند که در رویاهای ناملموسش چیزی زنده و ملموس نهفته است. وای که چه فریبی!