بریدۀ کتاب

یکی فکر می کند که هر چه کلام و مطلب و علم در این انسان ذخیره کردی و به او القا کردی، او همان می شود ؛ یعنی انسان را حوضی می داند که هر کس توانست درون آن آب بریزد ، ریخته است؛ آب شور ریختی، شور می شود ، آب شیرین ریختنی شیرین می شود. این دید اسلامی نیست. دید اسلامی این است که انسان خودش منبع است ؛ خودش متصل است به منبع؛ چون موجود است. موجود با موجِد مرتبط است؛ چون اگر موجود با موجِدش مرتبط نباشد ، معنایش این است که مستقل از موجدش است و خود او هم در مقابل موجد، برای خودش کسی است.