بریده‌ای از کتاب ریشه‌های رومانتیسم اثر آیزایا برلین

او از نخستین متفکرانی بود- البته بعد از ویکو اما در آن زمان کسی آثار ویکو را مطالعه نکرده بود - که می‌گفتند اساطیر نه افسانه‌های دروغین درباره عالم است و نه ساخته‌های شیطنت آمیز مشتی افراد غیر اصولی که خواسته‌اند خاک در چشم مردمان بپاشند؛ و نه آرایه‌های دل فریبی که شاعران آفریده‌اند تا کالای خود را به آن بیارایند. اسطوره راهی است که آدمیان برگزیدند تا دریافت خود را از اسرار بیان ناشدنی و توصیف ناپذیر طبیعت بر زبان آرند و بیان آن دریافت جز بدین راه میسر نمی‌بود. اگر کلمات را به کار می‌گرفتند کلمات چنانکه بایست از عهده این کار بر نمی‌آمدند. کلمات هر چیز را بیش از حد تکه تکه می‌کنند. کلمات هر چیز را رده‌بندی می‌کنند و بیش از حد عقلانی هستند. تلاش برای بسته‌بندی چیزها و آراستن آنها با نظم تحلیلی جذاب، وحدت، تداوم و جوشش و تپش موضوع مورد بحث را -که همانا زندگی و عالم هستی است - از بین می‌برد. اسطوره این رمز و راز را با تصاویر هنری و نمادهای هنری به ما منتقل می‌کند و فارغ از کلمات انسان را با اسرار طبیعت پیوند می‌دهد. این شرحی مجمل از آموزه هامان است.