بریده‌ای از کتاب رنج و معنا اثر مهدی فخاران

دعا و ایجاد معنا: دعا کردن چون با خشوع و ترک منیت همراه میشود، می‌تواند موجب به دست آوردن دید و آگاهی جامع تر از دنیا و درک بهتر مسائل و چالش‌ها شود. همچنین در دعا کردن می آموزیم که ابتدا برای دیگران دعا کنیم، انجام این کار می‌تواند به ما کمک کند تا دیگران و نیازهای آنها را ببینیم و اهداف بزرگتری را برای زندگی خود تعیین کنیم که ممکن است فراتر از خواسته‌های مادی باشد. در قرآن کریم و سایر کتب ادیان ابراهیمی، دعا و درخواست از خداوند به عنوان یک عمل مهم و مورد تأکید مطرح شده است. وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ» (هرگاه بندگان من از تو درباره من بپرسند، بگو من نزدیکم و دعای دعاکننده را به هنگامی که مرا بخواند اجابت می‌کنم.) سوره بقره، آیه 186 «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ» (مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم.) سوره غافر، آیه 60 «درخواست کنید و به شما داده خواهد شد؛ جستجو کنید و خواهید یافت؛ در بزنید و به روی شما باز خواهد شد. زیرا هر که درخواست کند، دریافت می‌کند و هر که جستجو کند، می‌یابد و به هر که در بزند، در به روی او باز خواهد شد. انجیل متی ۷:۷-۸ آیات نشان دهنده این است که دعا کردن نه تنها یک عمل فردی بلکه یک ارتباط عمیق با خداوند است. خداوند در این آیات به بندگان خود وعده می‌دهد که دعاهایشان را اجابت خواهد کرد، مشروط بر اینکه با نیت خالص و ایمان به او دعا کنند.