بریده‌ای از کتاب ویولون زن روی پل اثر خسرو باباخانی

من از بچگی عاشق باران هستم . وقتی باران می‌بارد می‌بینم که روحم از کالبدم خارج می‌شود، می‌رود زیر باران. می‌دود. راه می‌رود. می‌خواند. می‌رقصد. مستانگی می‌کند.با ذوق و شوقی کودکانه قهقهه سر می‌دهد . گاه حتی از فرط هیجان و عشق می‌گرید. عاشقانگی‌ها می‌کند.خسته که می‌شود برمی‌گردد به کالبدم، کاملا خیس و آبچکان .. 🌧🥰🌿