بریده‌ای از کتاب روزگار دوزخی آقای ایاز اثر رضا براهنی

ملت غضروفی دمروی من! ملت مفعول تاریخی من! آراستن سرو ز پیراستن است! و حتی از مغز ما را می‌پیرایند، از قلب، زلف‌های قلب ما را می‌پیرایند ، تنظیم می‌شویم. بر ما لباس غضب پوشانیده می‌شود، بر ما لباس عزا پوشانیده می‌شود، بر ما جشن می‌گیرند، بر ما عروسی می‌گیرند و جشن و عزا و عروسی و غضب مثل قدم‌های موزون محمود و محمودها بر ما که در طول تاریخ به صورت دمرو افتاده‌ایم فرود می‌آید و ما بر روی شانه‌هایمان، بر روی پشتمان، بر روی پلک‌هایمان و آش و لاش از هم دریده متلاشی سوراخ مغزهایمان از پشت، قدم‌های موزون محمود و محمودها را می‌شنویم. مرا که ورق می‌زنی تاریخ ورق می‌خورد. آراستن سرو ز پیراستن است. ما همه سروهای دمرو هستیم‌.