سقراط اکسپرس عزیز!
بعد از اتمام فصل اول دیگه نتونستم مثل همیشه از خواب بیدار شم. می‌دونی؟ من صبح های زود رو دوست دارم، از نور خورشید و شلوغی صبح خوشم میاد اما هیچ‌وقت از خودم نپرسیده بودم که آیا همین دلیل برای دل کندن از بالشت نرم و پتوی گرم کافیه یا نه؟!
چند روز متوالی بعد از باز کردن چشم هام از خودم پرسیدم: ارزش داره بیدار بشم؟
و دقایق نسبتا زیادی رو توی تخت خواب دنبال جواب گشتم. روز های اخیر به این نتیجه رسیدم که دلیل بیدار شدن من از خواب چیزی عمیق تر از علاقه به نور خورشید و قهوه صبحگاهیه. ریشه های روانشناختی توی این عادت پیدا کردم و حتی باعث شد ابعاد جدیدی از شخصیت و نقص های شخصیتی خودم رو کشف کنم.
سقراط اکسپرس عزیزم! می‌دونی چی برای من جالبه؟ این که توی فلسفه و علوم انسانی چه سوال های کوتاهی، چه جواب های بلندی دارند! سوال هایی که ممکنه به یک سطر هم نرسند اما جواب بی انتهایی داشته باشند. اون هم نه یک جواب قطعی و مسلم، بلکه جوابی که از فردی به فرد دیگه و حتی در طول سال های متفاوت عمر یک فرد تغییر کنه. فکر میکنم همین چیز ها منی که غرق در علوم تجربی بودم رو به سمت فلسفه و مفاهیم غیر تجربی سوق داد.
سقراط اکسپرس عزیزم!
تا به اینجا ی سفر که همراه تو بودم جرقه های جالبی رو توی سرم حس کردم. امیدوارم بعد از این هم برای من غافلگیری داشته باشی!
سقراط اكسبرس عزيزم!
بعر از خوندن فصل سقراط شبيه پنج سالگی هام شدم. دائم سوالات عجيب و بى سر وته از خورم مى‌پرسم و همون سؤال رو دوباره با سؤال جواب میدم.
اگر نظر من رو بخوای رفتار بچه ها به مراتب فلسفى تر از بزرگسال هاست. بچه ها تازه با اين جهان آشنا شدند و سوالات زيادی در موردش دارند شايد بگید ما بزرگسال ها هم هنوز كامل دنيا رو نمی‌شناسيم و سؤالات زيادى ازش داريم. درسته. اما حقيقتا ما درگير مسائل ديگه اى شديم و سؤالات اوليه مون رو فراموش كرديم يا جرئت پرسيدن رو از دست داديم ممكنه بشنويم كه می‌گن "خوش به حال بچه ها! اصلا فكر نميكنند" يا " اون ها به اندازه بزرگسال ها دغرغه فكري ندارند" نظر من برخلاف اينه. درسته بچه ها به اينكه مردم در موردشون چه فکری می‌کنند، به پول بيشترو به جایگاه شغلی بهترى كه ممكنه با پرسيدن سؤالات به ظاهر مسخره از دست بدن فكر نمی‌کنند اما عوضش فكراي بزرگتری دارند ر
برگای اين درخته چرا اينجوريه؟
بستنى وانيلى چرا سفيده؟
اولين كسى كه تلفن رو كشف كرد چه شكلى بود؟
اصلا ما چرا بزرگ ميشيم؟
ايا واقعا لازمه بزرگ بشيم؟
چه سؤال خوبى! واقعا لازمه بزرگ بشيم؟ و وارد جامعه شلوغ و كوته فكر بزرگسالى بشيم؟ جامعه اى كه سؤال پرسيدن زياد توش غدغن شده و اگر كسى مثل سقراط پیدا بشه و سؤالاتش رو بی پرده و بى رودربايستى مطرح كنه وسط ميدون شهر گردن زده میشه.
حقيقتش رو بخواى دارم تمرين ميكنم دوباره به كوركيم برگردم. سالهاى عمرم رو برعكس طى كنم و دوباره تبديل به همون كودك كنجكاو و جستجوگر (گاها آزار دهنده) بشم. سوال بپرسم و دنبال جوابى كه باعث به وجود اومدن سؤالات بيشتر ميشه بگردم.
سقراط اكسپرس عزيزم!
برنامه دارم ذهنم رو باز كنم! اميدوارم بتوني توى اين پروسه همراهم باشى!
سقراط اکسپرس عزیزم!
بعد از خوندن در مورد ثورو تصمیم جدی برای پیاده روی گرفتم البته من همیشه طرفدار پروپا قرص پیاده روی بودم اما بعد ار ثورو جدی تر شروعش کردم حقیقتا یکم هم (خیلی زیاد) با ثورو همذات پنداری کردم. هر موقع با دوستام بیرون میرم به خاطر راه رفتن های طولانی و بی سر و ته و هدف سر به برم میزارن ولی حقیقتا پیاده روی و راه رفتن در نظر من خیلی بیشتر از این هاست و اولین کسی که متوجه شدم با من هم نظره جناب ژان ژاک روسو بود. من روزانه مسیر زیادی رو راه میرم البته که محیط زندگی صنعتی من مثل دشت و دریاچه محل زندگی روسو شاداب نیست، پر از دود و شلوغی و صدای بوغ و الاینده های صنعتیه اما به هرحال هرچند منزجر کننده محل زندگی منه و دوست دارم بیشتر بشناسمش من اهل موسیقی گوش دادن هستم اتفاقا طرفدار موسیقی ام اما حین پیاده روی چیزی گوش نمیدم، دوست دارم صدای شهر رو بشنوم صدای شلوغی، صدای مردم رهگذر، صدای باد و اگر شانس اوردم و سر راه به بوستانی برخوردم صدای طبیعت عجیبه اما سعی میکنم علاوه بر شکل ظاهری بو و صدای هر خیابون رو توی ذهنم ثبت کنم خلاصه که پیاده روی برای من صرف راه رفتن نیست من موقع راه رفتن از همه حواسم استفاده میکنم و سعی میکنم تک تک جزئیات هرچند به درد نخور رو درک کنم
تا قبل از روسو این فق یک عادت تفننی بود اما الان سعی دارم کمی بیشتر روش سرمایه گذاری کنم میخ.ام ببینم روسو توی پیاده روی هاش چی میدیده وچی باعث میشده انقدر به این کار علاقه وتوجه نشون بده
شاید روسو هم مثل من فق برای عادت و تفریح انجامش میداده و شاید هم واقعا رلیل فلسفی و بزرگی براش داشته. بهدهر حال پیاده رئی خالی از لطف نیست. پس به ابن کار ادامه میدم تا شاید نتیجه ای دستم بیاد اپر هم نیومد جداقل پاهای قوی و حافظه تصویری خوب رای به خاطر سپردن ادرس ها رو به دست اوردم!
سقراط اکسپرس عزیزم!
اینکه از نگاه فلسفه همه جیز حتی پیاده روی های بی هدف معنا دار و عمیقه واقعا من رو مجذوب میکنه! عاضق اینم که به هر کار کوچیک و بیهوده ای معنا ببخشم و خارج از چهارچوب به هدف پشتش فکر کنم! امیدوارم توی این کار کمکم کنی!
