و با چه قید بگویم که دوستت دارم ؟ که تا ابد ؟ که همیشه ؟ که جاودان ؟ که هنوز ؟

آن رهبرم که گر چه همه رهروم شدند برگشته در هوای تو ایمانم از خودم

الان فکر می کنم چرا آرزو داریم کسانی که دوستشان داریم به زندگی باز گردند وقتی می دانیم قبل از مرگ چقدر عذاب کشیده اند. اینقدر ازشان متنفریم ؟

بعد در اتاق خوابم دنبال چیز های خاطره انگیز گشتم ، ولی تا یادم افتاد وظیفه شان زنده کردن خاطرات است دست از جست و جو کشیدم . گور پدرشان . دوست نداشتم خاطراتم را با خودم ببرم این طرف و آن طرف . خیلی سنگین بودند .