و در حالی که از هر کس به اندازه‌ای که داده‌اند بازدهی می‌خواهند و در حالی که هنگام پاداش، نسبت سرمایه‌ها و سودها را می‌سنجند، نه سرمایه‌ها را و نه سودها را. در حالی که جهت این نسبت و هدف این کوشش را در نظر می‌گیرند

دامان حسین را رها نکنید. هزار هزار هم که عبادت کنید، باز هم به توسل به آقای شهیدمان محتاجید. مردم بدانید انسان یک شاکله ای دارد. ما اغلب شاکلهٔ خود را نمی‌شناسیم. کسی که به دنبال جلب خیرات است، باید جنس و شاکله‌اش عالی باشد؛ اما بدانید برای عالی شدن جنستان باید بر حسین گریه کنید. هیچ چیز مثل اشک این شاکله را درست نمی‌کند.

مردم! بدانید که دو چیز انسان را در مسیر انسانیت سریع به منزل می‌رساند؛ یکی قرآن خواندن در نیمه شب و دیگری گریه بر حضرت سیدالشهدا ع. گریه بر مولایمان حسین، معجزه می‌کند. به خدا معجزه می‌کند مردم!...

از ماندن بهراسید. هر یک لحظه که به ایستادن بیندیشید، یک عمر از مقصد باز مانده‌اید...

هر کسی روندهٔ راه خود است و راه، همان نفس است. راه، بیرون از نفس تو نیست که آن را بیابی و بر آن راه بروی، تو در خودت راه خواهی رفت و من در خودم و هر کسی در نفس خود. سالک و مسلک متحد است. آن که تو را به راه حق می‌خواند، در حقیقت تو را به درونت می‌کشاند که «من عرف نفسه،فقد عرف ربّه» و ذکر و ورد، راهی است برای بازگرداندن تو به حقیقت خودت.