اول از همه جلد کتاب در کمال سادگی بچه‌گانه‌ای، زیبا و سپس جمله‌ی آغازین داستان «پدر با آخرین باران تابستانی برگشت.»
دریا، در بکگراند داستان پیوسته پررنگه و همه‌چیز بهش گره خورده. فضاسازی داستان؟ عالی. تو ذهنم، کنار سینا(پسر کوچک خانواده و روایتگر) ایستاده بودم و مثل خودش عمدتاً در سکوت نظاره‌گر بودم.


شیوه‌ی روایت و رفت‌وشد بین سال‌های۷۶-۷۷ دهه‌ی هفتاد و عقبه‌ی داستانی، ارتباط اعضای خانه، انفعال مادر و کمرنگ بودنش، چالش‌های امین ،فرزند بزرگ، با پدری که جایگاه قهرمان‌گونه‌‌ای نزد همسر و بچه‌هاش نداره و نماد سرخوردگی و شرمساریه و از اینور، تاریخ خاص ۱۷شهریور نودوپنج. فصل‌های کوتاه و آسان‌خوان کتاب بین این دو بازه در نوسان‌اند. که خیلی شیوه‌ی روایت جذابی بود و از پرش‌های به دهه‌ی هفتاد، با کاراکترها بیشتر و بهتر آشنا میشدی(back story) و فضاسازی قدم‌به‌قدم کاملتر میشد و‌ با بازگشت به تاریخ هفده شهریور نودوپنج سنگینی و تاکید بر اون، بیشتر میشد.


داستان خیلی غم‌انگیز بود برام؛ از دل زندگی بود و با این سوال تنهام گذاشت که آیا آدم‌ها می‌تونند به اون چیزی که ازش بیزارند ولی به جبر زمانه، بیشترین تماس رو باهاش داشته‌اند و کامل یادش گرفته‌اند و ناخواسته زندگی کرده‌اند، تبدیل نشن؟
        

          نوشتن درباره این غزلواره ها سخته...خیلی سخت.
شکسپیر رو بیشتر با نمایشنامه هاش میشناسن که الحق سرآمد همه نمایشنامه نویسان و همه نمایشنامه ها در همه دوران هاست. 
اما سوای نمایشنامه هاش ، شکسپیر شاعر هم شخصیت جذابی داره. 
در مورد زندگی شکسپیر چیزی نمیدونیم. میگن اگر هرچیزی که در مورد شکسپیر میدونیم رو بنویسیم به زور یک صفحه میشه. اما این غزلیات بهترین راه برای شناختن و دونستن یا حدس زدن درباره شکسپیره.
کتاب به شدت ترجمه و مقدمه خوبی داره که برای شناختن تاریخ و عصر شکسپیر مفیده. درباره رنسانس توضیحات مفصلی داده . درباره عصر الیزابت هم همینطور. ضمن اینکه بند به بند مترجم درباره اشعار توضیح نوشته تا راحت تر شعرها فهمیده و درک بشه.
شدیدا به دوست داران ادبیات و مخصوصا شکسپیر توصیه میکنم که این کتاب رو بخونید چون با یک کار تحقیقی و اثری زیبا رو به رو هستید.