کتاب از دو بخش زندگی‌نامه و مصاحبه تشکیل شده. بخش اول داستان زندگی زینت دریاییه و بخش دوم مصاحبه نویسنده با اون سیزده سال بعد از نگارش بخش اول.
زینت زنی است متفاوت از تمامی زنان و حتی مردان در جامعه‌ای که در اون زندگی می‌کرده. زنی جسور و صبور و ثابت‌قدم که برای به‌دست‌آوردن حقوق اولیه خودش و مردم روستاش جنگیده و حتی برای کمک به مردم  چه حرف‌ها که از خود اونها نشنیده؛اما خسته نشده و باز هم ادامه داده.
قلم بسیار روان و روایت پرکششی داشت. خوندن این کتاب رو به همه کسانی که به "جامعه‌شناسی و فرهنگ" و "پیشرفت و تغییر" علاقه‌مندند توصیه می‌کنم. چون دو منفعت داره: یکی اینکه ما رو نسبت به موقعیتی که در اون هستیم شکرگزار می‌کنه و دو انگیزه‌ای می‌شه که کم نیاریم و برای به‌سازی تلاش کنیم.
      

        انتظار سفرنامه جامعی نمی‌شه داشت چون جزئیات زیادی نداره و نویسنده بیشتر وقتش رو در جاده بوده و مکان‌های کمی رو دیده و با آدم‌های اندکی مواجه شده. علاوه بر این مثل خیلی از مستشرقین با علاقه به گشت‌وگذار در ایران نپرداخته و این کشور براش صرفا گذرگاهی برای رفتن از هند به انگلستان بوده بنابراین روحیه کنجکاوانه‌ای برای کشف یا ارتباط‌گرفتن با ایرانی‌ها و بازگو کردنش در سفرنامه نداشته. به‌ویژه که بیشتر وقتش رو هم با خارجی‌ها می‌گذرونده.
در کل این سفرنامه در کنار سفرنامه‌های دیگه چندان ارزشمند به نظر نمیاد.