همیشه وقتی احساساتی پیچیده مان را در قالب کلمه ها بیان می کنیم، احمقانه به نظر می رسند. چنین احساساتی را نباید به زبان آورد. فقط باید حس کرد و با آنها کنار آمد.

زندگی بدون عشق خیلی تلخ است... خیلی پوچ و تو خالی... و هیچ چیز بد تر از این پوچی نیست.

دنیای فراموش شده ی بیرون، پر از قصه های زمین و دریاست.

وقتی عشق یا غمی عمیق، قلب کسی را فرا می گیرد، قدرتی شگرف پیدا می کند.

آنجا نیز مانند همه ی جنگل ها پر رمز و راز به نظر می آمد؛ راز و رمز هایی که بدون گشت و گذار میان جنگل، آشکار نمی شدند؛ چرا که بازوان سبز درختان آنها را از نگاه عابرین پوشیده نگه می داشتند.