سال1969، تامی نوریس تقریبا در حال اخراج از تمرین های یگان های ویژه بود. افسران ارشد می گفتند تامی خیلی قدکوتاه و بسیار لاغر است و قدرت لازم برای انجام تمرینات را ندارد.ولی مشابهِ ملوان جوان در کلاس من، نوریس به تمامی آن ها ثابت کرد که همگی اشتباه می کنند و یک بار دیگر نشان داد که اندازه قد و میزان تجهیزات مهم نیست، بلکه وسعت قلب و میزانِ همّت اهمیت دارد.

یک قایق پارویی کوچک به ما فهماند که هیچ مردی به تنهایی نمی تواند در طول تمرینات از عهده راندن آن بر آید. هیچ فرمانده نیروی دریایی به تنهایی از نبرد جان سالم در نخواهد برد و اگر کمی وسعت دیدمان را بیشتر کنیم، متوجه می شویم که همه ما در زندگی خود به افرادی نیاز داریم تا در لحظات سخت و جان کاه کنارمان باشند.